Als vervolg op de in februari 2017 gestelde vragen betreffende de behoefte naar sociale- en levensloopbestendige woningen, stuurde de CDA fractie het college van B & W onlangs aantal vervolgvragen hierover. Inmiddels zijn wij ruim anderhalf jaar verder en confronteren de landelijke en regionale media ons bijna dagelijks met het toenemende en schrijnende tekort aan woningen.

Met name in het sociale huur- en middensegment zijn de woningen niet aan te slepen. Veel jonge gezinnen willen graag een betaalbare woning kopen of in aanmerking komen voor een sociale huurwoning maar moeten daarvoor jaren op de wachtlijst gaan staan. Ook ouderen waarvan wordt verwacht dat ze langer zelfstandig moeten blijven wonen willen aan deze oproep graag meewerken door te verkassen naar een kleinere levensloopbestendige (senioren) woning. Maar dan moet dat wel mogelijk worden gemaakt. Laatstgenoemde zijn er veel te weinig of in bepaalde dorpen überhaupt niet.  De resultaten van de door het CDA in 2017 gehouden woonenquête in de dorpen Einighausen en Guttecoven bevestigen dat nog eens overduidelijk: er is onze gemeente een schrijnende behoefte aan woningen in het middensegment en levensloop bestendige (senioren)woningen.

De CDA fractie is dan ook stellig van mening dat het woningoverschot waar tijdens de crisisjaren regelmatig melding van werd gemaakt nu toch echt tot het verleden behoort. Sterker nog: door de aantrekkende economie en komst van arbeidsmigranten kampen we nu al met een stevig woningtekort. Tot welke zorgwekkende toestanden leidt dit als Nederland ook nog eens de komende jaren te maken krijgt met een bevolkingstoename van 17 naar maar liefst 20 miljoen inwoners? Hoe gaan de landelijke, provinciale en lokale overheden deze zorgwekkende ontwikkeling handelen?

Een verder bijkomend beletsel is dat de Zuid Limburgse gemeenten in de uitvoering van hun woonvisie nog steeds geconfronteerd worden met het toepassen van de compensatieregeling, het voormalig in de volksmond bekende sloopfonds. Een maatregel die in de ogen van het CDA nu echt achterhaald is, welke echter wel in relatie tot de geschetste behoefte anno 2018 nog altijd de boventoon in het woonbeleid voert: “één woning erbij is (elders nog altijd) één er af”. Het CDA vindt dan ook dat deze regel snel op de schop moet voor het te laat is. Want de krimp en de uittocht in de kleine kernen hebben inmiddels hun opwachting gemaakt. In veel mooie en karakteristieke dorpen van onze gemeente wordt al jaren niet meer gebouwd en als deze tendens doorzet, vragen wij ons af wat de toekomst van onze dorpen en kernen nog is. Uit de enquête komt sterk naar voren dat niet alle inwoners van onze gemeente naar de stad willen verhuizen. Zowel ouderen als ook jongeren  willen oud worden in hun eigen dorp en vertrouwde omgeving. Maar dat is op termijn met deze ontwikkelingen en starre regelgeving helaas niet meer mogelijk.

Het CDA is van mening dat door het bouwen van levensloopbestendige woningen en woningen in het midden(huur) segment een betere doorstroom op gang komt voor vrijwel alle leeftijdsgroepen. Bestaande woningen komen door verkoop beschikbaar voor jongeren als de ouderen de mogelijkheid krijgen naar een levensloopbestendig optrekje te verhuizen.

Het CDA bij monde van raadsleden Jos Schlössels en Patrick Brouwers vragen aan het college of zij het met de hierboven verwoorde standpunten eens is. Verder zijn Jos en Patrick benieuwd naar de gemaakte vorderingen betreffende de voornemens en afspraken die het college maakt met externe partijen over het woonbeleid in de kleine kernen van Sittard-Geleen.